Hayatımız sürü psikolojisinden ibaret. Neden doğduğumuz andan itibaren başkalarının gözünde en iyisi olmaya çalışalım. Doğduğumuz andan itibaren hiç barış olmayan bir savaşın içindeyiz. Sadece cesur olanlar ben savaş istemiyorum ben gülmeyi biraz mutlu olmayı hayatı yaşamayı istiyorum diyerek çekip gidebiliyor. Biraz cesaret için ne gerekli? Sadece bu savaş için değil. Hangimiz gidip ona seviyorum diyebiliyor neden 20dakika sonramızı düşünüyoruz sürekli. Cesaret için ne gerekli demiştim kaybedecek bir şeyinin kalmaması mı biraz alkol mü yoksa çevrendekilerinin verdiği gaz mı. En az bir şarkının sözleri kadar içten ve özgür olmak isterdim. Hayatımda çikolata kabı kadar değeri olmayan insanların sesi kısılsa.. İstediğim şey aklımdan geçtiği anda gerçek oluverse keşke.. Keşkeler her zaman yıkıcıdır. Siz keşkelerinize belkiler ekleyerek onları daha da çıkmaz sokak yapmayın.
Sizcede herkesin hayatında bir dönüm noktası var mı?
Gelecek transparan giymiş bir kadın gibi değil mi . Geleceğide tam göremiyoruz içinde ne var bilemiyoruz ama tahmin ediyoruz ve tıpkı o kadını tavlamak isteyen bir erkek gibi fallara başvuruyoruz sırf geleceğin içindekini öğrenmek için. Halbuki erkek kendini bıraksa olduğu gibi davransa kadın ona koşarak gelicek. Ya da kadın fahişedir kandırır erkeği her defasında tıpkı zamanın bizi kandırdığı gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder